Internest.am-ը ներկայացնում է տարբեր ժամանակների օտարազգի գործիչների անդրադարձը Հայոց ցեղասպանությանը, այդ թվում՝ նաև երկու թուրք գրողների, ովքեր ընդունել են 1915 թվականին թուրքերի կողմից իրականացված Եղեռնը:
«Այն ժողովուրդը, որն առաջինն էր քրիստոնեություն ընդունել, դարասկզբում այնպիսի բռնարարքների ենթարկվեց, որոնք միայն մեկ անուն ունեն՝ ազգասպանություն»:
Սոլ Սթեյն
«Ինչ էլ որ ասեն թուրքերի պաշտպանները, ինչպես էլ որ վկայակոչեն «պետական անհրաժեշտության» փաստարկները, ոչինչ չի կարող արդարացնել զանգվածային ջարդերը, ամբողջ նահանգների ամայացումը, գյուղերի ու քաղաքների տեղահանվող բնակչությանը սովամահության դատապարտելը և այլն»:
Վալերի Բրյուսով
«Մարդկության պատմության մեջ չկա մի բան, որ իր հավասարն ունենա 1915թ. սկսված ջարդերի հետ: Աբդուլ Համիդի ջարդերը չնչին են այսօրվա թուրքերի արածի համեմատությամբ»:
Ֆրիտյոֆ Նանսեն
«Հայաստանը մահանում է, բայց այն կվերակենդանանա։ Արյան այն փոքր քանակությունը, որը նա դեռևս պահպանում է, թանկագին արյուն է, որից հերոսական սերունդ է ծնունդ առնելու։ Այն ազգը, որը մեռնել չի ուզում, երբեք չի մեռնի»։
Անատոլ Ֆրանս
«Ես վստահ եմ, որ ամբողջ պատմության մեջ չկա Հայոց Ցեղասպանությունից առավել սարսափելի բան։ Անցյալի մեծ ջարդերը և հալածանքները գրեթե աննշան են թվում, երբ համեմատվում են հայ ազգի 1915թ. չարչարանքների հետ»:
Հենրի Մորգենթաու
«Հայերի ցավը նաև իմն է։ Ես հավատում եմ, որ Թուրքիան մի օր կընդունի Հայոց Ցեղասպանությունը։ Ես ուզում եմ, որ հաջորդ սերունդներն ապրեն խաղաղության մեջ»։
Քեմալ Յալչին
«Մոտ մեկ միլիոն մարդ է սպանվել այս հողի վրա, բայց ոչք ինձնից բացի, չի համարձակվում խոսել այդ մասին»։
Օրհան Փամուք
Join the Conversation