Մի ամուսնական զույգ նոր բնակարան է տեղափոխվում։ Առավոտյան կինը պատուհանից դուրս է նայում և տեսնում լվացք փռող հարևանուհուն։
– Նայի՛ր՝ ինչ կեղտոտ է նրա լվացքը,- ասում է նա ամուսնուն։
Բայց ամուսինը կնոջ ասածին ոչ մի նշանակություն չի տալիս։
– Երևի լվացքի փոշին է վատը եղել, կամ էլ նա լվացք անել չգիտի։ Պետք է նրան սովորեցնել,- ինքն իրեն որոշում է կինը։
Ու այսպես ամեն անգամ, երբ հարևանուհին լվացք էր փռում, կինը զարմանում էր, թե որքան կեղտոտ է այն։
Իսկ մի պայծառ առավոտ պատուհանից դուրս նայելով՝ կինը բացականչեց.
– Օ՜, այսօր մեր հարևանուհու լվացքը մաքուր է։ Երևի լվացք անել է սովորել։
– Ո՛չ,- պատասխանեց ամուսինը,- պարզապես ես այսօր վաղ եմ արթնացել և լվացել պատուհանը։
Մեր կյանքում էլ է այսպես: Ամեն ինչ կախված է այն պատուհանից, որի միջով մենք նայում ենք այն ամենին, ինչ տեղի է ունենում մեր շուրջը։ Իսկ ուրիշներին քննադատելուց առաջ, պետք է վստահ լինել, որ մեր սրտերն ու մտադրությունները մաքուր են։
Join the Conversation